Sanguisorba
 | บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
| Sanguisorba | |
|---|---|
| |
| ช่อดอกของ Sanguisorba minor | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอต |
| อาณาจักร: | พืช |
| เคลด: | พืชมีท่อลำเลียง |
| เคลด: | พืชดอก |
| เคลด: | พืชใบเลี้ยงคู่แท้ |
| เคลด: | โรสิด |
| อันดับ: | กุหลาบ |
| วงศ์: | กุหลาบ |
| วงศ์ย่อย: | Rosoideae |
| เผ่า: | Sanguisorbeae |
| เผ่าย่อย: | Sanguisorbinae |
| สกุล: | Sanguisorba L. |
| สปีชีส์ | |
|
ดูในบทความ | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
Sanguisorba เป็นสกุลของพืชดอกในวงศ์กุหลาบ มีถิ่นกำเนิดในเขตอบอุ่นทางซีกโลกเหนือ ชื่อสามัญคือ 'เบอร์นิต' (burnet)
ลักษณะ[แก้]
พืชชนิดนี้เป็นพืชล้มลุกอายุมากกว่าสองปีหรือไม้พุ่มขนาดเล็ก ลำต้นสูง 50–200 ซม. และมีใบออกเป็นกระจุกที่ฐานต้น โดยมีใบออกเรียงสลับขึ้นไปตามลำต้น ใบเป็นใบประกอบที่มีใบย่อยเกิดสองข้างของแกนกลาง (pinnate) ยาว 5–30 ซม. มีใบย่อย 7-25 ใบ แต่ละใบย่อยมีขอบใบหยัก ใบอ่อนงอกจากยอดกลางต้น ดอกมีขนาดเล็ก ออกเป็นกระจุกแน่นยาว 5–20 มม. แต่ละดอกมีสี่กลีบขนาดเล็กมาก สีขาวถึงแดง
สปีชีส์[แก้]
สปีชีส์ต่อไปนี้คือสปีชีส์ที่ได้รับการยอมรับ:[1]
- Sanguisorba albanica András. & Jáv.
- Sanguisorba albiflora (Makino) Makino
- Sanguisorba alpina Bunge
- Sanguisorba ancistroides (Desf.) Ces.
- Sanguisorba annua (Nutt. ex Hook.) Torr. & A.Gray – annual burnet, prairie burnet, western burnet
- Sanguisorba applanata T.T.Yu & C.L.Li
- Sanguisorba armena Boiss.
- Sanguisorba azovtsevii Krasnob. & Pshenich.
- Sanguisorba canadensis L. – Canadian burnet, white burnet
- Sanguisorba cretica Hayek
- Sanguisorba diandra (Hook.f.) Nordborg
- Sanguisorba dodecandra Moretti – Italian burnet
- Sanguisorba durui Yild.
- Sanguisorba filiformis (Hook.f.) Hand.-Mazz.
- Sanguisorba hakusanensis Makino
- Sanguisorba hybrida (L.) Font Quer
- Sanguisorba indica (Gardner) Tirveng.
- Sanguisorba japonensis (Makino) Kudô
- Sanguisorba × kishinamii Honda
- Sanguisorba lateriflora (Coss.) A.Braun & C.D.Bouché
- Sanguisorba longifolia Bertol.
- Sanguisorba magnifica I.Schischk. & Kom.
- Sanguisorba mauritanica Desf.
- Sanguisorba megacarpa (Lowe) Muñoz Garm. & C.Navarro
- Sanguisorba menendezii (Svent.) Nordborg – Canary Islands burnet
- Sanguisorba minor Scop. – salad burnet, garden burnet, little burnet
- Sanguisorba obtusa Maxim. – Japanese burnet
- Sanguisorba occidentalis Nutt.
- Sanguisorba officinalis L. – great burnet, burnet bloodwort
- Sanguisorba × poroshirensis S.Watan.
- Sanguisorba × pseudo-officinalis Naruh.
- Sanguisorba riparia Juz.
- Sanguisorba rupicola (Boiss. & Reut.) A.Braun & C.D.Bouché
- Sanguisorba sirnakia Yild.
- Sanguisorba stipulata Raf.
- Sanguisorba × takahashihideoi Naruh.
- Sanguisorba tenuifolia Fisch. ex Link
นิเวศวิทยา[แก้]
Sanguisorba minor เป็นพืชอาหารของตัวอ่อนผีเสื้อแถบดำ (Pyrgus malvae) และผีเสื้อหนู (Amphipyra tragopoginis)
การเพาะปลูกและการใช้ประโยชน์[แก้]
Burnets ถูกปลูกเป็นพืชสวน มีการผสมพันธุ์พันธุ์พืชหลายชนิด โดยเฉพาะจาก S. officinalis ส่วน S. canadensis ถูกปลูกเพื่อดอกสีขาวบนลำต้นที่สูงเกินหนึ่งเมตร พืชชนิดนี้ผสมพันธุ์ได้ง่าย ทำให้เกิดพันธุ์ผสมใหม่ ๆ [2] S. obtusa มีคุณค่าเพราะใบของมันที่มีขอบสีชมพูและสีเทา-เขียว[3]
Sanguisorba officinalis ใช้ในยาจีนโบราณเพื่อรักษาอาการทางระบบทางเดินอาหารและอาการเลือดออก[4]
Sanguisorba minor หรือ salad burnet ได้ถูกใช้เป็นยาทางการแพทย์ในยุโรปเพื่อควบคุมอาการเลือดออก ใบมีรสชาติเหมือนแตงกวาและสามารถรับประทานในสลัด หรือใช้สดหรือแห้งทำเป็นชา[5]
นิรุกติศาสตร์[แก้]
ชื่อสกุลภาษาละติน Sanguisorba หมายถึง ผู้ยับยั้งเลือด ‘sanguis’ เป็นคำที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับคำว่า ‘sanguine’ ซึ่งหมายถึง 'เลือด' ‘sorbeo’ หมายถึง 'ยับยั้ง' มาจากคุณสมบัติในการห้ามเลือดของพืชชนิดนี้[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Sanguisorba L." Plants of the World Online. Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. สืบค้นเมื่อ 20 May 2021.
- ↑ Sutton, J. Sanguisorba in Cultivation. เก็บถาวร 2013-08-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The Plantsman. Royal Horticultural Society. June, 2007. 78-83.
- ↑ Bourne, V. How to grow: Sanguisorba. The Daily Telegraph September 21, 2002.
- ↑ Choi J, Kim MY, Cha BC, Yoo ES, Yoon K, Lee J, Rho HS, Kim SY, Cho JY (January 2012). "ZYM-201 sodium succinate ameliorates streptozotocin-induced hyperlipidemic conditions". Planta Med. 78 (1): 12–7. doi:10.1055/s-0031-1280219. PMID 21928167.
- ↑ Bown, Deni (2002). The Royal Horticultural Society New Encyclopaedia of Herbs & Their Uses. London: Dorling Kindersley Limited. ISBN 0-7513-3386-7.
- ↑ Gledhill, David (2008). The Names of Plants. MCambridge University Press. p. 339. ISBN 9780521866453.